اثر نوع عمل آوری و سطوح گندم بر توان تولیدی گاوهای شیری

در این مطالعه تاثیر سطح دانه گندم و اندازه ذرات آن (نوع فرآیند) بروی متابولیسم و توان تولیدی گاوهای شیری هلشتاین بررسی شد. هشت گاو شیری که در اواسط دوره شیردهی (روزهای شیردهی 8± 176 و وزن بدن 13±554) انتخاب شدند. آزمایش در قالب طرح آزمایشی مربع لاتین تکرار شده (replicated latin square) با دوره های 21 روزه انجام شد. هر دوره شامل 14 روز عادت پذیری و 7 روز نمونه گیری بود. تیمارها شامل دانه گندم درشت 20 درصد، دانه گندم درشت 10 درصد، دانه گندم ریز20 درصد و دانه گندم ریز 10 درصد بود. گاوها به صورت انفرادی و سه بار در طول روز در ساعت های 9:00، 16:00 و 23:00 با جیره های کاملا" مخلوط که دارای نسبت علوفه به کنسانتره 5/52 : 5/47 تغذیه شدند. نتایج با مدل خطی (linear mixed model) با اثر ثابت سطح گندم، اندازه ذره، اثرات متقابل و اثرات تصادفی دوره، گاو و باقیمانده با استفاده از نرم افزار sas آنالیز شدند. نتایج نشان داد که سطح 20 درصد گندم نسبت به سطح 10 درصد گندم تمایل به افزایش بتا- هیدروکسی بوتیرات، کاهش پروتئین کل و آلبومین خون داشت. اما اثر اندازه ذره معنی دار نبود. ماده خشک مصرفی زمانی که گندم به میزان 10 درصد خورانیده شد افزایش یافت. انرژی شیر تولیدی در بین تیمارها مشابه بود. تولید شیر وترکیبات آن، ph ادرار و مدفوع و تغییرات وزن بدن در بین تیمارها تفاوت معنی داری نداشت. قابلیت هضم ظاهری ماده خشک برای تیمار گندم آسیاب شده درشت بیشتر ار گندم آسیاب شده ریز بود.